intihar etmek

Flörte mete diyecekken mert demek sonucunda olacak olandır.
Nereye doğru intihar edicez?

Sona yaklaşıyorum.

İnsan da, yaşam da saçmadır; boşunadır, rastgeledir, sağlam hiç bir şey yoktur; ama yine de yaşamak gerekir.- Albert Camus
Aslında ben korkaklık olduğunu pek düşünmüyorum ama en ufak zorlukta intiharı düşünmek saçma tabi. :)
intihar edip bir kişi eksilteceğine bir stk da aktif olup insanlığa faydalı olunursa hayat enerjisi gelir bence.
Hobi edin ağbi hobi xD

Birçok sebebi vardır. Bir tanesi benim en çok kendimde bulabildiğim yaşamak ile yaşamamak arasında bir fark görülmediğinde olan. Bunu ben çok düşündüm. Gördüğünüz üzere başarısızlığım söz konusu bu eylemde. Belki hiç girişemediğimden adamakıllı. Zaten hayatta neyi adamakıllı yaptım ki?
Zaman geldi başta dediğim gibi fark göremedim bu ikisinin arasında ve öyleyse yaşayayım neden başka bir şekline geçeyim ki bu anlamsızlığın dedim kendime. Sonra gördüm ki zaman geçtikçe ben sadece o anki beni öldürmeyecektim. girişseydim sonrasında başka başka yaşadığım kişiliklerimi, farklı benliklerimi galiba onları da öldürecektim. Bir nevi de ölü bir katil olacaktım.
Yani ben birçok kez farklı biri olduğumu hissettim, yaşamayı çok sevdiğimi hissettiğim zamanlar da oldu. İnsanın hep değiştiğini zamanın hep değiştiğini düşünün. Tek kendinizi değil birçok kendinizi öldürürsünüz aslında.

(bkz: yıl 2018 be abi)

çok zevkli bir eylemdir. sonra f ye basıp yeniden doğup call of duty'de tdm'nin tadını çıkartıyorsunuz.

intiharın lafını etmeyin.

gizemabla bu başlığı bi daha uplama.
tamam mı ?

çoğu zaman yanlış bir tercih.

cesaret ister.
bugün bunu yapmamamın en önemli nedeni arkada bıraktığım insanların ne düşüneceği, ne yaşayacağı. anneme babama evlat acısı hissettirmeye hakkım var mı? belki de, hatta muhtemelen kendilerini suçlayacaklar. hayatım umrumda bile değil peki başkalarının hayatını böyle mahvetmeye hakkım var mı?
intihar etmek aslında daha çok bencillik ister.

saygı duyduğum bir hareket.

Cesaretim yok...

"Sadece,canım isteyince ölmek elimde olduğu için yaşıyorum: İntihar fikri olmasa, kendimi çoktan öldürmüş olurdum."
(bkz: cioran)

Bir insanın başına gelebilecek en kötü şey olabilir. Yaşama sevincini yitirmek, sevdiklerinden uzaklaşmayı, artık bu hayatta olmamayı göze almak.. bu hissi yaşamak berbat, bu hissi yaşadığını düşünmek, unutmamak daha da berbat.

Komşunun çiçeğine benzetiyorum intihar fikrini.

Öyle müthiş, öyle mükemmel fakat bana ait değil. Sınırlar ve kurallar var, ulaşamıyorum. Ulaşılmaz ama çok yakın gibi de.

doğaya aykırı eylemdir. her canlının en temel iç güdüsü yaşamak, bir şekilde yaşamaya devam etmek, hayatta kalmaktır. bir parça hüzün biraz mutsuzluk yaşandı diye insan doğasına karşı çıkmamalı. şimdi diyeceksiniz ki "sen kimin ne yaşadığını nereden bileceksin" haklısınız elbette bilemeyiz ama başka başka insanları izleme fırsatımız oluyor açlıktan susuzluktan kucağında bebeği can veren anneleri görüyoruz mesela afrikada mafrikada. ne bileyim gazze ablukasında israil askerlerinin katlettiği çocukların ebeveynlerine tanıklık ediyoruz. hep çocuklardan örnek veriyorum çünkü evlat acısının üzerine bir acı yok derler. o yüzden arada hayatlarımızı başkalarının yaşadıklarıyla kıyaslamak gerek bence. ölüm en kolay seçenek ama bence hiç bir şey yok olmak kadar acı verici olamaz. hayatımın sıkıntılı dönemlerinde bu fikir ne zaman kafamın içinde bir sivrisinek gibi vızıldasa onu hep bu şekilde susturdum. "ben var olmalıyım ve hayatta hiç bir şey ya da hiç kimse benden daha değerli değil." bence aynı şey bütün insanlar için geçerli olmalı.

son olarak;
(bkz: allah dağına göre kar verir)

Emin bile olsan daha iyi olmayacağından, acı değilse çektiğin bir tek ve varsa hala kırıntısı umudun, yaşamaya değer.

ismet özel: 40 yaşıma kadar hep intiharı düşündüm, ama 40 yaşımdan itibaren insanların intihar etmeye değmeyeceklerini düşünmeye başladım. bana göre intihar, geride kalanlara yönelik ağır bir suçlamadır. bu mesajı verebileceğin tıynette insan olmadığını düşününce de intihar etmiyorsun.

(bkz: vedat oğuzcan)

#1539243

soğuk duş

Bir gün etmeye karar verirsem kafam da yüksek doz var. Gider ayak nirvanaya ulaşırız belki

elbetteki intihar eden insanlarla ilgili genel kanı bunu dengesiz bir psikolojiyle yaptıklarıdır. bu kanı bir yere kadar bilimsel olarak doğru da kabul edilebilir. fakat iş bana gelince her şey değişir. şimdilik veya gözle görünür bir zamanda intihar etme eylemselliğinde bulunacağımı sanmıyorum.
fakat daha önce bir çok kere uzun uzun intihar mektupları yazmışlığım var. bu konuda yeterince ustalaşmak isterim. bu eylemselliği gerçekleştirirsem, insanları bunun psikolojik bir buhranın getirdiği, mantıksız bir sapma sonucu aldığım karar olmadığı konusunda ikna etmek isterim. hatta becerebilirsem, hayatımda yaptığım en mantıklı eylemsellik olduğunu ispatlamak isterim.
kimsenin kimseyi sevgisiyle bile bir duygusal tahakkümle yaşatmak gibi fiiliyatı olmamalı. herkes seçeceği yolda özgürdür. edilmesini asla önermem. son ana kadar pozitif bir çıkış alanı elbette vardır. lakin bazen bu eylemselliği gerçekleştiren insanların lince uğrattıklarını görmekteyim. bunu asla hakketmiyorlar.

Katilin ve maktulun aynı kişi olduğu hayattan soyutlanma biçimi.

bugün üst üste 8-10 leman sam şarkısı dinleyerek denediğim eylemselliktir. süründürdü fakat öldürmedi. üzerine 3-5'de 80'li, 90'lı yıllar sezen şarkısı sapladım kendime lakin yine de kanadım kanadım ölmedim.

intiharcı arkadaşlara deneyselliklerinde başarılar dilerim. (mecazi denemelerden bahsediyorum elbette. gençlerin deyimiyle temsili olarak)

Intihar etmek çok hafife alınacak bir durum değil gerçekten. Insan bazen öyle sıkışıyor öyle korkunç durumlarla karşı karşıya kalıyor ki artık içinden çıkılmaz döngüde boğulurken daha fazla acı çekmemek için acısına son veriyor. Kabullenilemez bir durum olduğu aşikar. Fakat bu insanı bu duruma ne getirdi kimler ve hangi araçlar bu insanı bu bunalımın eşiğine sürükledi düşünmek gerek sadece düşünmek de yeterli olmaz sorgulamak gerek. Avrupada ötanazi denilen bir şey var. Doktorlar tarafından artık acılarına son verilmek için bir iğneyle hayatlarını son veriliyor. Intihar etmenin bir çeşidi. Yine japonlarda herakiri var. Yani dunyanin bir cok yerinde farklı şekillerde de olsa intihar girişimleri vardı olmaya da devam edecek. Tarih seyrinde incelendiğinde en göze çarpan hadiseler devlet büyüklerinin, ülkenin çıkmaza girdiği bir süreçte bu ağır yükü kaldıramayarak hayatlarına son vermeleri. Velhasıl bu intihar etme eğilimi üzerinde uzun uzun yazılabilir. Bu düşüncede olmak zayıflıktır. En küçük bir geldi geçti fikri dahi bu suyu bulundurmaya yeter. Böyle düşüncede olan birinin mutlaka bir desteğe ihtiyacı olduğu aciktir

dehşet verici bir şey. beni intihar eden insanlar kadar dehşete düşüren çok az şey vardır. kendini öldürmek.. off olaya bak.

100

elbette kimsenin aklına son çare olarak bile getirmemesi gereken eylemselliktir. tanımı yaptık, merama geçebiliriz.

aslında en gürültüsüz insan eylemselliğidir. bir bütün çaresizlik içinde çare yaratıp yaşayan insanlara saygım elbette çok büyük. fakat bu maymunlar ve zombilik cehennemi haline gelmiş yaşamda kimseye zarar vermeyip giden insanların arkasından denmedik laf bırakmayan kişiler görünce çok üzülüyorum. sanırım bu da bir linç çeşidi. korkarım ki linç artık her yerde. yaşarken de öldükten sonra da kurtulanamayabiliniyor. fakat bilin ki gidenin çok da sknde olmuyorsunuz artık.

süreç bilin ki bir çok çare ve çaresizlik olasılığı düşünülerek alınmış bir karar süreci oluyor. bu yüzden, bu tür bir eylemsellikle giden güzel insanlara geri zekalı, veya ruh hastası gözüyle bakmayı bırakın artık.

ben böyle bir sürece girecek olsam eylemi mutlaka pazartesi yapardım. cuma mübarek gün, cumaları gezegeni insanların başına iş çıkartarak gitmek istemem. bu arada ben ateistim. fakat cuma gerçekten güzel bir gündür. ertesi gün tatil. namazıdır, mezarıdır, taziyesidir mafhetmek istemem insanların hafta sonunu. hem belki mucizeler vardır ve hafta sonu gerçekleşerek ölmeye gerek kalmaz. kimse güle oynaya ve isteyerek intihar etmez haliyle. çaresizlikten veya utançtan gerçekleştirir bu eylemselliği.

kesinlikle kendimi son ana kadar depresif, kederli bir hale sokmazdım. aksine paramın son kuruşuna kadar harcayarak her şeyin biraz tadını çıkartmaya ve keyif almaya bakardım. zaten çok da param yok. hatta korkunçtur ki eşek gibi çalışmama rağmen genelde hiç param yok.
bol bol film izlerdim ben de. genelde komedi filmeri izleyerek atabildiğim kadar çok kahkaha atmaya çalışırdım. komedi filmi olmasa da durumsallıkla tamamen alakalı olan ''on of'' filmini bir kez daha izlerdim.

mutlaka 8-10 sayıfalık bir mektup yazardım. son kez uzun uzun kafa sikmeyeceksen intihar etmenin zevki nerede? hem o arada çok sevdiğim şarkıları bir kez daha dinleme şansım olurdu.
mutlaka kansız bir son hazırlardım kendime. bir yerlerden atlayarak yahut mermiyle, bıçakla kanlı gitmek istemezdim. insanlara iş çıkmasın daha fazla benim yüzümden.

çalıştığım hastanede her gün mutlaka bir kaç kez morga ex götüren bir temizlik görevlisi görüyorum. görevli arkadaş duruma oldukça yabancı haliyle. onca işi arasında bir de bu angarya çıkıyor başına. maaş asgari ücret, iki göz odada kaç boğaz yolunu gözlüyor allah bilir. bir de seni mi dert edecek.
nasıl verebilecekler beni böyle bir temizlik görevlisine soğuk çöplüğe götürmesi için tek başıma. ne güzel hayallerim ve umutlarım vardı daha benim.

offf ulann off!!!

tümünü gör

↑