kutup sözlük yazarlarının fobileri

• paylaş
• facebook
• twitter
• filtrele
• bugün
• dün
• güncelliğe göre
• karlıdan ateşliye

104
(bkz: yükseklik)
(bkz: klostrofobi)

kapalı alana girebilmem için genel anestezi almam lazım...
103
(bkz: kutup sözlük yazarlarının lobileri) kim kimin adamı belli değil, şansa yaşıyoruz şurda...
102
Sık ve derin delikleri nesneler ve fotoğraflar. İçim çekiliyor çok kötü hissediyorum öyle bir şey görünce. Sürekli unutmaya çalışıyorum çünkü hep gözümün önüne geliyor.

(bkz: tripofobi)
101
otobüs yolculuğu sırasında küçük tuvaletinin gelmesi. küçükken başıma belaydı bu olay. bir lise gezisinde yolculuk sırasında hiç tuvalet fırsatını kaçırmadım. arkadaşlardan gizlerce yapmaya çalışırdım. sürekli litrelerce dökecek sıvıyı bulunduruyordum. şükür yavaş yavaş atlatılıyor insan işte.
100
Asansörde kapalı kalma fobim var. O yüzden asansöre tek binemem, tek binmem gerekirse de merdivenleri kullanırım.
99
yükseklik ve kapalı alan. özellikle yükseklik
98
yıllar önce buna t.c demişim. harikayım yaw.
97
(bkz: ya düdüklü tencere patlarsa fobisi)
96
(bkz: insanlar tarafından ısırılmak) eğer bir insan beni ısırmaya teşebbüs ederse kendimi kaybedip ağzının ortasına bir tane yabıştırabilirim çünkü çok korkarım, huylanırım. Zaten kendim de hayatta ısırarak sevme olaylarını falan gerçekleştiremem bi tuhaf oluyorum
95
otobüs yolculuklarında mola verilen dinlenme tesislerinde wc için ücret ödediğimde para üstü almak... iliklerime kadar donuyorum.
94
(bkz: tripofobi)

bu fobinin hangi seviyesindeyim bilmiyorum ama delikli şeyler aşırı midemi bulandırıyor, tiksindiriyor ve tahammül edemiyorum. Az önce bir foto gördüm hala öğürüyorum. ve bu tarz şeyler gördüğümde unutmak için büyük çaba sarfediyorum.
illet bir şey bu.
93
(bkz: Ateşli oy)
92
Yanlızken kalp krizi geçirmek. Daha berbat daha boktan bir durum yok. Arada bir vurur ama vurduğunda da tam vurur. Yanıma o saatten sonra kim gelirse gelsin etkilemez. Sabahlara kadar uykusuz geceler.
91
çekirgeler kesinlikle. küçükken eve hep çekirge girerdi balkondan. allah belasını vermesin bunların çığlık çığlığa nereye kaçacağımı bilemezdim. kaldı üstümde o korku gitmiyor.
bir de böcek gördüğüm zaman o böceği öldürüp ordan alsalar da ben ordan yarım saat sonra falan geçebiliyorum. unutmam lazım o böceğin bir zamanlar orda olduğunu anca öyle.

90
aşı, iğne, kımıl kımıl minik hayvanatlar ve karanlık. fakat hepsine kafa tutarım. aşı veya iğne olurken büyük bir savaş vererek, aşı veya iğnenin yapılmakta olan yeri sabit tutarım ama vücudumun geri kalanı hoplar zıplar. minik hayvanatlar olarak tabir etmekte olduğum bu böcekler ile sürekli kapışırım. havada uçan eşek arısıyla bir elimde sprey, diğer elimde tahta yemek kaşığı ile savaşmışlığım ve bu savaştan canlı çıkmışlığım var. asla affım olmaz. yavşak arı. spreyle hareketini yavaşlatıp kaşıkla öldürücü darbeyi vurmuştum ama ölmemişti. son nefesini yerde, kaşığın altında verdi. karanlık... karanlık ise nedense çocukluğumdan beri canımı sıkan bir şey. fakat buna da kafa tutarım hep. tek yaşamaya başladığım günün ilk gecesinde bütün ışığı kesip sabaha kadar oturmuşluğum var. korkular ve engeller aşılmak için var. karşımda duracak olan engelin anasını sikerim.
89
Seni kaybetmek, sensizlik, seni unutmak, yokluğuna dair her şey en büyük korkum.
88
Annem'den sonra ölmek sanırım.

Yaşı ilerledi. İnsan ister istemez en küçük rahatsızlığında tribe giriyor. O hiç gelmemesini istediğin şeyi düşünüyorsun. Çevremde annesini kaybetmiş insanların yaşadığı süreci gözlemliyorum da En fazla 2 hafta ağlar, 6 ay sonra depresyondan çıkarlardı. Ben yapamam abi diyorum kendime, taahül bile edemeyeceğim bir acı bu. Kendisine evlat acısı yaşatacağımı bilsem de ecelimle ondan önce gitmeyi istiyorum. Rabbim aile fertlerini kaybetmiş insanlara sabır versin. Büyük yıkım.
87
fobi mi takıntı mı başka bir şey mi bilemiyorum ama bende şu var: bir ortamda hiç olmayacak bir davranışı sergilemekten korkuyorum. mesela matem içindeki bir toplulukta kahkaha atmak, pür dikkat dinlenilen bir seminerde aniden kalkıp bağırmak, yüksek katlı bir binanın terasındayken hiçbir şey olmadığı halde atlamak gibi... bunları refleks* olarak yapmaktan baya çekiniyorum. bu belki de rezil olma korkusunun farklı bir tezahürüdür. mehmet demirkol da anlatmıştı. onda da atıyorum bir tiyatro oyununu izlerken aniden bağırma çekincesi varmış.
• ben aklıma gelirse yapıyorum valla. hiç çekinmiyorum :d
  
  terastan atlamak dışında tabii :D
• Ben de sadece onu yapıyormuşum...
86
yok.

fobim yok. hiç olmadı da herhalde. geçen bunun geyiği açıldı. "nevro senin bi fobin var mı?" dedi birisi. yok dedim. "nasıl olmaz yaa ilginçmiş :Ss" dedi. aq yok işte. herkesin bir şeyden korkması, tırsması mı gerekiyor? gayet normal bir şey bu. laf olsun diye fobi sahibi mi olayım aq. ne insanlar var.
85
(bkz: koulrofobi)

Benim için fobilerin en babası olan fobidir.
Bu fobi beni defalarca ölümün dalgalarında boğulmaya mecbur bırakmıştır.

Ani nefes alamama, beynin içinden gelen uğultular, kaybolan yön duygusu, baş dönmesi, hareket kabiliyetini yitirme, ağızda kuruluk, konuşamama...

Geçmiş olsun!
84
dünyaya dair ne varsa o.
dünya beni korkutuyor.
barındırdıkları, kendisi, onunla ilgili her şey.
tek istek duyduğum şey karanlık.
kendimi karanlığa saklamak.
sanki orası dünyaya ait olmuyor gibi, iyi hissediyorum.
83
(bkz: örümcek )
82
sözlükten kız düşürememek.
81
(bkz: erkek)

80
(bkz: yükseklik)
(bkz: böcek)