1
pragmatik yaklaşım örneğidir. hani bi işimize yaramayacaksa bu bilgi, bilgi değildir'e kadar vardıran vardır bunu.
2
lise hayatım boyunca matematik sınavlarında yinelediğim cümledir.
3
lisede matematikte karmaşık sayılar konusunda bu konunun, logaritmanın ve daha bir çok konunun devasa köprülerin yapımında kullanıldığını öğrenmemle kafamda yıktığım tabu.
4
matematik, fizik ve kimya derslerinde katıldığım önerme. mühendis falan olmayacağım sürece dört işlem dışında matematiğe pek ihtiyacım yok. e yaptığım hareketin ivmesini ya da asit baz tepkimesinde ortaya ne çıktığını bilmek zorunda da değilim.
valla gereksiz bilgiler bunlar sözlük.
6
böyle dememeli. bilgi kendi kendine işe yaramaz. onu siz işe yaratırsınız. mesela ilk giren ilk çıkar kuralı. ben mesela cüzdanıma yeni giren parayı aynı değerdeki paraların arkasına koyuyorum. harcayacağım zaman daha uzun süredir cüzdanda olan paradan başlıyorum harcamaya. bakın ne oldu? gerçek hayatta işe yarattım. ya da mesela para üstünü yuvarlak sayıya tamamlayacak farkı hesaplar öyle ödeme yaparsınız. hoop, bütün paranız oldu. para üstünü yuvarlağa tamamlamayı zeka pırıltısı olarak yorumlayan bir coğrafyadayız zaten. iyi satarsınız bu beceriyi. matematik bilgisi amaca ulaştı.
bilgi bilgidir. en olmadı alakalı alakasız olmasına bakmaz, arkadaş ortamında laf arasına sıkıştırıverirsiniz. ne alaka derlerse de desinler yani daha napasınız.*
7
Bana "elinde çekiç olan her şeyi çivi zanneder" sözünü hatırlattı (niye ise)
8
Uzun zamandır dinlediğim ya da okuduğum hemen her şeye karşı bu minvalde tepkiler veriyorum içimden.
Dinlemek konusundaki tahammülsüzlüğümün giderek arttığını fark ediyorum. Depolama alanı dolduğunda uyarı verir ya cihazlar, benim de sanki kafam ağzına kadar dolmuş da, bir şeyler dinleyebilmem için yer açmam gerekiyormuş gibi. insanlar uzun uzun bir şeyler anlattığı zaman içimden şarkı söylüyorum ya da kendimi oyalayacak herhangi bir şey düşünüyorum, yoksa boğulacakmış gibi oluyorum. Çünkü ne gerek var? Çünkü senin özel hayatınla ilgili verdiğin bunca ayrıntıya benim ihtiyacım yok.
-Es; burada ayrıntıdan kastım, anlatılmak istenen ana konunun dışında ilaveten verilen gereksiz bilgilerdir. Dıdısının dıdısının kimle ne halt ettiği beni ilgilendirmiyor çünkü.-
içimden biri “hadi abicim seri lütfen” diyor, öteki de ekliyor; “bu bandı ileri saramıyor muyuz?”
Bu tahammülsüzlük artık beni yoruyor. Dinlemeyi bilen ve çokça dinleyen biriydim bundan bir süre önce, aslında hâlâ öyleyim, sadece artık içimden gelerek yapmıyorum bunu. Dışarıdan belli olmuyor asla, olmamalı da. Çünkü anlatmak ihtiyacı kursağında bırakılmamalı kimsenin. Ama kurban olayım kısa tutalım.
9
hayat boyu sordum, ömrüm yettiği süre sormaya devam edeceğim.
teknik konularla ilgili bilgilerde bu soru sorulmalı. matematik mi öğreniyorum. neden? bu bilgiyi götüme mi sokacağım? hangi alanlarda kullanabilirim ve bana nasıl bir katkısı olabilir? çünkü işe yaramayacak bir bilgiyi almanın anlamı yok. dünyada vaktim kısıtlı, gereğinden fazla boş beleş iş yapıyorum, üstüne bir de öğrenme motivasyonumu da verimsiz kullanmam anlamsız.
↑